teorię muzyki
Encyklopedia PWN
grecki filozof i matematyk.
poeta, dramaturg, który stworzył oryginalny wariant polskiego romantyzmu.
Stijl, De
ugrupowanie artystyczne, założone 1917 w Lejdzie przez Th. van Doesburga i P. Mondriana, koncentrujące się wokółczasopisma o takim samym tytule.
[də steil] 
,
,
symbolizm
lit., szt. plast. prąd artystyczny kształtujący się głównie w literaturze, malarstwie i muzyce, skodyfikowany w latach 80. XIX w. we Francji, który w następnych latach inspirował literatury i sztukę modernizmu w innych krajach Europy oraz Ameryki Północnej i Ameryki Południowej. Na przełomie stuleci stawał się tam najważniejszym składnikiem nowatorskich poszukiwań estetyczno-warsztatowych, a potem stanowił ważny układ odniesień dla różnych kierunków awangardy (np. surrealizmu).
[gr. sýmbolon ‘znak umowny’],
okres historii w kręgu kultury europejskiej obejmujący czasy między upadkiem cesarstwa rzymskiego a przemianami zachodzącymi w Europie w dobie odrodzenia;
